Kalabalıklar  içinde “yalnızlık”

      Dünya hayatında Rabbimiz yaratmış olduğu her şeyi eşiyle çift çift yaratmıştır.      

 "Düşünüp ibret alırsınız diye her şeyden çiftler yarattık." (Zariyat, 51/49)       İnsan yaradılış gereği hakiki huzuru, mutluluğu diğer insanlarla beraberken hisseder. En tatlı, unutulmayan hatıralar anne, baba, dede, nine ile beraber geçirilen çocukluk hatıralarıdır. Bunu, evlenip yuva kurarak, çocuklarla zenginleştirdiğimiz, aile içerisinde geçirdiğimiz zamanlar takip eder. Bunun yanında amcamız, dayımız, halamız, teyzemiz,  mahallemiz, komşumuz, arkadaşlarımız ve konuştuğumuz, görüştüğümüz herkes bu hayatta nefes aldığımız en tatlı birlikteliklerimizdir.

    Batının ortaya çıkardığı modern toplum anlayışı, yalnızlıklar üzerine kurulmuştur. Bugün batı toplumlarında yalnızlık normal karşılanan ve çok yaygın olan bir yaşam biçimidir. Dünyevileşme arttıkça insanlar içinde bulundukları hırslar, egolar, kendini düşünmeyi, kendi için yaşamayı benimsetmektedir.

    İslam toplumunun inanç, akide ve kurallarına baktığımızda;Peygamber efendimiz (s.a.v) ‘in dilinde  “Kendin için istediğini kardeşin için, kendin için istemediğini kardeşin içinde   istemedikçe hakiki manada iman etmiş olmazsınız.”, “Komşusu  açken tok yatan bizden değildir.”  Diye bizlere anlatılmıştır. Gerektiğinde canları çok istemesine rağmen kardeşini tercih ederek ona verebilmek,   Kur’an-ı Kerim’de Yüce Rabbimiz tarafından övülmektedir.

     Müslüman olarak bu anlayışa hakim olmamız gerekirken, bugün 2019 Türkiye istatistik kurumu verilerine göre tek başına yaşayan hane sayısı 3 milyon 730 bin 505 kişidir. Bu azımsanamayacak rakam, yaşam tarzımızın batıya yönelmesinin ve dünyevileşmenin toplumda aşırı şekilde artmasının bir sonucudur. Gittikçe kanayan yara haline gelmekte olan yalnızlaşma toplumda bir sorun olarak kabul edilmelidir. Tablonun düzelmesinin sağlanması için tedbirler alınmalıdır. Yalnız yaşayanların bir kısmı yaşlı insanlardan müteşekkil olmasına rağmen, büyük bir kısmı da aile yuvası kurmadığından dolayı veya boşanmalardan kaynaklanan yalnız gençlerden oluşmaktadır.

     İçinde bulunduğumuz salgın hastalık münasebetiyle, yalnızlaşmanın toplumda daha da artacağı aşikârdır. Aşı hastalığı belki de ortadan kaldıracaktır. Ancak geride bıraktığı sorunlardan birisi olarak yalnızlığın ortadan kaldırılması için neler yapılması gerektiği ile ilgili çalışmalar biran önce yapılmalı ve atılacak adımlar tespit edilerek uygulamaya geçirilmelidir. Aksi halde yalnızlaşan birbirinden uzaklaşan aileler mutsuz, ruhsuz, huzursuz bir toplum meydana getirecektir. Aşı kadar önemli olan bu husus göz ardı edilmemelidir.

        Yalnızlıklara çare olarak yapabileceğimiz en güzel şey, karşılık beklemeden Allah rızası için insanlara faydalı olmak için gayret göstermektir. Karşılıksız yapılan iyilikler bizi birbirimize yakınlaştıracaktır.